Wat een avond afgelopen woensdag. En wat een wedstrijd. Het onmogelijke gebeurde: FC Barcelona versloeg Paris Saint-Germain in de achtste finale van de Champions League. Een comeback waar velen na de 4-0 nederlaag in Parijs niet meer in geloofden, en nog minder mensen hadden voorzien. Barca was verslagen, vernederd, dood en begraven, een tijdperk was voorbij. Tot deze historische wedstrijd in Camp Nou.

Als fanatieke Barcelona fan en voetballiefhebber hoopte ik op een scenario waarin Barca zou winnen, maar dit? Ongekend! De hoop voor aanvang, het geloof na de snelle 1-0 en de 2-0 nog voor rust. Na de 3-1 het ongeloof, de desillusie, verloren hoop en het verdriet. Gevolgd door 10 minuten ultieme spanning tot de laatste minuten, zelfs de slotseconden van de wedstrijd. En dan de ontlading na die weergaloze, niet gedachte, bevrijdende treffer. Tijdens en na de wedstrijd ontplofte Twitter. Verslaggevers raakten de kluts kwijt “Later zal je gevraagd worden: waar was jij op 8 december.. eh… 8 maart?“. Analisten kwamen superlatieven te kort. Vanochtend openden alle kranten met ‘het wonder van Camp Nou’. Woorden waren er soms niet eens aan te geven. De beelden spreken voor zich.

De Houdini-act van Barcelona doet me denken aan een andere comeback en de reacties daarop: de comeback van Jezus. De zoon van God die stierf aan een kruis en na drie dagen opstond uit de dood.

Net als de supporters van Barcelona voorafgaand aan de achtste finales, waren de volgelingen van Jezus vol verwachting. Al tijden trokken ze met Hem op en ze hadden gezien dat niets Jezus kon tegen houden. Geen tegenstander was te sterk voor Hem. Nu zou eindelijk worden afgerekend met hun vijand, de Romeinen. Maar het loopt anders: Jezus wordt gevangen werd genomen  en gedood aan een kruis. Weg gehoopte overwinning op de Romeinen, weg veelbelovende toekomst, weg geloof en hoop. De volgelingen druipen af: het té mooie verhaal is voorbij.

Ik wil uitzinnig juichen en onder de indruk zijn van de geweldige prestaties van de ultieme overwinning, de comeback van Jezus.

Maar dan 3 dagen later: niet verwacht, zeker niet gedacht, maar toch gebeurd: Jezus pakt de overwinning. Een overwinning die nog nooit is vertoond. De ultieme tegenstander, de dood, is verslagen. Jezus leeft! Maar waar vandaag de halve wereld de comeback van Barcelona bejubelt en roemt, blijft het rondom de Grote Comeback opvallend stil. Niet alleen in de tijd waarin het gebeurde, maar ook vandaag. En zelfs ook in mijn eigen leven.

De bijzondere overwinning van Barcelona bepaalt me weer bij mijn diepe verlangen:  Ik wil uitzinnig, juichen en onder de indruk zijn van de geweldige prestaties van de ultieme overwinning, de comeback van Jezus. Het van de daken schreeuwen, intens ervan genieten en delen met vele mensen. En jij? Juich je met me mee?